Cumali: Çok korkuyorum Eşkıya, beni bırakma çok korkuyorum.
Baran: Korkma! Sadece toprağa gideceksin,
sonra toprak olacaksın, sonra sularla birlikte bir çiçeğin bedenine
yürüyeceksin, oradan özüne ulaşacaksın. Çiçeğin özüne bir arı konacak.
Belki o arı ben olacağım.
” Beni hapiste vurdular ölmedim. Hastalandım bi ciğerimi
orda bıraktım gene ölmedim, çok dövdüler beni kan kustum ama ölmedim,
yaşadım, seni bir kez daha görebilmek için yaşadım. Şimdi bana dediler
ki; kimse sesini duyamıyormuş. Susmuşsun. Benimle de konuşmayacak mısın
keje. Sesini duyamayacak mıy
